19 sierpnia 2020 Zaborski Park Krajobrazowy – cz. II

Jeszcze krótka historia obecnego kościoła pod wezwaniem św. Barbary, którego budowa została zakończona w 1916 r. Dawniejszy, drewniany, pochodzący z 1742 r. przeniesiono do skansenu sztuki ludowej we Wdzydzach.

Wsiadamy do autobusu i jedziemy do …… lasu.

Wysiedliśmy niedaleko Jeziora Zmarłe.

Jezioro Zmarłe należy do mezotroficznych jezior ramienicowych, które charakteryzują się dużą przeźroczystością i zazwyczaj szmaragdowozieloną barwą wody, spowodowaną jej czystością i zawartością dużej ilości jonów wapnia. Jeziora ramienicowe są głębokie. Jezioro Zmarłe ma głębokość 17 m. Jego dno pokrywają glony zwane ramienicami, które tworzą podwodne łąki. Dzięki temu jezioro jest dobrze natlenione i żyją w nim tlenolubne ryby np. sieja i sielawa. Kiedyś były też raki szlachetne. Brzegi jeziora porastają drzewa, które mają 120 lat.

Następnie przeszliśmy nad Jezioro Nawionek, stanowiące wodny rezerwat przyrody.

Jest to jezioro oligotroficzne typu lobeliowego. Porastają je rzadkie rośliny wodne m.in. rosiczka okrągłolistna, lobelia jeziorna, poryblin jeziorny, kłóć wiechowata czy grzybienie północne. Wody jeziora są czyste i mają szmaragdowy kolor. Maksymalna głębokość jeziora to 11 m.

 

Przed nami ostatni odcinek trasy – do miejscowości Laska nad Zbrzycą. Jak informuje tablica przebiega tu granica między Zaborami i Gochami.