Zaborski Park Krajobrazowy 6 października 2021 – I

Park położony jest w Borach Tucholskich w południowej części Kaszub na historycznej Ziemi Zaborskiej, na południowo-zachodnim skraju województwa pomorskiego, w powiecie chojnickim. Park ten utworzono 28 lutego 1990 roku pierwotnie pod nazwą Chojnickiego Parku Krajobrazowego, który od 1991 roku funkcjonuje już jako Zaborski Park Krajobrazowy. Park położony jest na terenie dwóch gmin: Brusy i Chojnice. Decyzją obradującej w Paryżu Międzynarodowej Rady Koordynacyjnej programu Człowiek i Biosfera, 2 czerwca 2010 r. Zaborski Park Krajobrazowy oraz parki: Tucholski, Wdecki i Wdzydzki, zostały włączone do Rezerwatu Biosfery Bory Tucholskie. Rezerwat Biosfery Bory Tucholskie jest największym rezerwatem biosfery utworzonym w Polsce, a jego powierzchnia wynosi niemal 320 tysięcy ha.

Czytaj dalej „Zaborski Park Krajobrazowy 6 października 2021 – I”

Zaborski Park Krajobrazowy 6 października 2021 – II

Kolejnym przystanek to Swornegacie, położone na terenie Zaborskiego Parku Krajobrazowego, nad rzeką Brdą i Jeziorem Karsińskim. Sąsiadują z Parkiem Narodowym Bory Tucholskie. Nazwa Zabory pochodzi od określenia „za borami” i pierwotnie przypisana była do obszaru Brus, Wiela i Czerska. W czasach książęcych opisywano ten teren jako „terra zaborensis”, a w okresie krzyżackim jako „Land Sabor”. Pierwsza wzmianka w piśmiennictwie o Swornegaciach pochodzi z bulli papieskiej Grzegorza X z roku 1272.         Obecna nazwa ustaliła się w XIX wieku. Pochodzi od dwóch kaszubskich słów: swora, czyli warkocz pleciony z korzeni sosnowych, wykorzystywany do umacniania, czyli gacenia, brzegów jezior i rzek przez mieszkańców.               Tego wszystkiego dowiedzieliśmy się od pani Grażynki przy Kaszubskim Domu Rękodzieła Ludowego.

Czytaj dalej „Zaborski Park Krajobrazowy 6 października 2021 – II”

Zaborski Park Krajobrazowy 6 października 2021 – III

Wyruszamy w dalszą drogę. Zatrzymaliśmy się niedaleko Jeziora Zmarłe.

Jezioro Zmarłe należy do mezotroficznych jezior ramienicowych, które charakteryzują się dużą przeźroczystością i zazwyczaj szmaragdowozieloną barwą wody, spowodowaną jej czystością i zawartością dużej ilości jonów wapnia. Jeziora ramienicowe są głębokie. Jezioro Zmarłe ma głębokość 17 m. Jego dno pokrywają glony zwane ramienicami, które tworzą podwodne łąki. Dzięki temu jezioro jest dobrze natlenione i żyją w nim tlenolubne ryby np. sieja i sielawa. Kiedyś były też raki szlachetne. Brzegi jeziora porastają drzewa, które mają 120 lat.

Czytaj dalej „Zaborski Park Krajobrazowy 6 października 2021 – III”

Zaborski Park Krajobrazowy 6 października 2021 – IV

I ostatni etap naszej wycieczki. Jedziemy do Laski czyli niewielkiej wsi położonej malowniczo na terenie Zaborskiego Parku Krajobrazowego u ujścia rzeki Kulawy do Zbrzycy, między objętym ochroną jeziorem Laska, a jeziorem Zmarłe. W miejscowości rozpoczyna się trasa ścieżki przyrodniczej Doliny Kulawy.

W Lasce rośnie potężny Dąb Łokietka. Jego wymiary to: 31 m wysokości, 822 cm w obwodzie i wiek około 400 lat. Jest to jeden z najstarszych pomników przyrody w Zaborskim Parku Krajobrazowym.

Koniec zwiedzania. Teraz zasłużony odpoczynek przy ognisku.

Czytaj dalej „Zaborski Park Krajobrazowy 6 października 2021 – IV”

Szczyrk 15-21 września 2021 r. – I

Szczyrk – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie bielskim, to jedna z najbardziej znanych miejscowości Beskidu Śląskiego. Miasteczko położone jest w kotlinie rzeki Żylicy. Dookoła rozciągają się masywy górskie Skrzycznego, Klimczoka, Magury, Kotarza, Malinowa, Skalitego.

Noclegi mieliśmy w ośrodku „Panorama” położonym na zboczu Klimczoka.

Pierwszego dnia korzystając z ładnej pogody pojechaliśmy na Skrzyczne. Jest to najwyższy szczyt Beskidu Śląskiego (1257m n.p.m.). Wjazd podzielony był na dwa odcinki. Pierwszy: Szczyrk-Jaworzyna, drugi: Jaworzyna-Skrzyczne. Jechaliśmy 4-osobowymi kanapami. Widoki były wspaniałe, chociaż miejscami zasnute mgłą. Przy dobrej widoczności moglibyśmy podziwiać Tatry.

Czytaj dalej „Szczyrk 15-21 września 2021 r. – I”

Szczyrk 15-21 września 2021 r. – III

A dalej droga – a raczej przewodnik – powiodła nas do Wisły.

Wisła położona jest w środku Beskidu Śląskiego na poziomie 431 m n.p.m. w dolinie rzeki Wisły. Otoczona jest od zachodu pasmem Czantorii (995 m) ciągnącym się przez Stożek (980 m) do przełęczy Kubalonka (761 m), a od wschodu przebiegającym od położonej nad Ustroniem Równicy (885 m) przez Trzy Kopce Wiślańskie (810 m) do Przełęczy Salmopolskiej (934 m).

Zatrzymaliśmy się przy skoczni narciarskiej im. Adama Małysza.

Jest to duża skocznia o punkcie konstrukcyjnym K120 i rozmiarze HS 134, zlokalizowana na północnym stoku zakończenia grzbietu Cienków w Wiśle-Malince, na wysokości około 620 m n. p. m., nad potokiem Malinka. W obecnym kształcie została oddana do użytku we wrześniu 2008 roku. Skocznia powstała dzięki sukcesom skoczka. Jest jednocześnie symbolem podziękowania dla Adama Małysza za jego osiągnięcia sportowe, zasługi dla miasta Wisły i Polski.

Czytaj dalej „Szczyrk 15-21 września 2021 r. – III”

Szczyrk 15-21 września 2021 r. – IV

Dalej droga prowadziła do Muzeum Etnograficznego Chata Kawuloka w Istebnej. Jest to zabytkowa izba regionalna powstała w 1863 r. Należała do Jana Kawuloka, propagatora kultury regionalnej, twórcy instrumentów ludowych i gawędziarza. Opiekę nad domem przejęła jego córka – gawędziarka Zuzanna. Pomaga jej kustosz chaty, folklorysta z zamiłowania – Janusz Macoszek.

Czytaj dalej „Szczyrk 15-21 września 2021 r. – IV”